Rehabilitacja osób niepełnosprawnych jest niezwykle ważnym elementem procesu uspołeczniania. Jest ona jedną z wielu form pomocy osobie niepełnosprawnej. Styczność z instytucjami i organizacjami zajmującymi się rewalidacją osób niepełnosprawnych otwiera perspektywę kontaktu z ludźmi zdrowymi oraz systemem instytucji. Umożliwia przywrócenie jednostce wiary w możliwość godnego i pełnowartościowego życia.
Przystosowanie się jednostek do życia z dysfunkcją organizmu, jest niezbędnym elementem umożliwiającym prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie, jak i uzyskanie wewnętrznej równowagi. Dzięki zrozumieniu własnych braków i akceptacji dysfunkcji organizmu, człowiek ma szanse na rozwój osobisty i zaspokajanie swoich potrzeb.
Przystosowanie się do niepełnosprawności może być rozważane w trzech różnych aspektach:
1. Aspekt psychologiczny - związany jest z budową lub przebudową na nowych fundamentach pojęcia własnego "ja", jako człowieka pełnowartościowego; kształtowanie realnych oczekiwań i aspiracji, akceptację niepełnosprawności, chęć wykorzystanie istniejących możliwości, wyznaczenie sobie realnych celów życiowych, wzbudzenie motywacji do osiągnięcia zamierzonych celów, opanowanie potrzebnych sprawności i umiejętności, mimo istnienia dysfunkcji, utrudniających ich realizację.
2. Aspekt fizyczny - opanowanie różnych czynności i funkcji w sposób dostosowany do możliwości i ograniczeń spowodowanych niepełnosprawnością, w powiązaniu z procesami kompensacji oraz usprawnienie jednych funkcji organizmu przed drugie, jak i usprawnienie naruszonych narządów i funkcji, a także wykorzystanie technicznych udogodnień.
3. Aspekt społeczny - utrzymanie równowagi między zależnością a niezależnością od innych, przystosowanie się do pełnienia ról społecznych, ukształtowanie własnej, pozytywnej postawy, podtrzymywanie prawidłowych stosunków z innymi ludźmi, nauczenie się technik potrzebnych w życiu społecznym, ułatwiających w różnych sytuacjach użyteczność społeczną i uzyskiwanie w tym zakresie zadowolenia.
4. Aspekt zawodowy - inaczej mówiąc jest to przystosowanie do pracy, oznaczające osiągnięcie i utrzymanie równowagi między wymaganiami, jakie praca i środowisko stawiają przed jednostką niepełnosprawną, a możliwościami spełnienia tych wymagań oraz jednocześnie równowagi między potrzebami jednostki a możliwością ich spełnienia, tkwiącymi w samej pracy i w środowisku pracy.
Literatura
Powyższy materiał to fragment pracy dyplomowej mojego autorstwa na podstawie tekstów źródłowych